“Öyle ölüler vardır ki, ben onların öldüklerinidüşündükçe, vakit olur, yaşadığımdan utanırım.” Direniş tarihinin yazıcıları özgürlük savaşçıları, Nisan’ı düşlerinin renkleriyle bağladılar Mayıs’ın kavga gününe. Özgürlüğün, arayışın, komünarların tarihiydi bu; denizde fener misali yanan ışıktı yön gösteren, hedefi aydınlatan. Zamanın farklı kesitlerinde mevcut sürgite karşı bir söylem ve eylemin pratiği olarak, berrak bir eşik koydular önümüze; Meryem Güler’lerin cüretli arayışı, Orhan Yılmazkaya’nın destansı Bostancı direnişi, Dar Azza topraklarında yeniden anlam buldu. Dar Azza’da olanı anlayabilmek için komünar ruhu hissedebilmek ve anlayabilmek gerek. Dönüp tarihe bakmak, komünarların varoluş dinamiklerine bakmak gerek. Neydi onları düşlerine çılgınca koşturan, delice bir coşku ve yaratıcılıkla eylemlerini gerçekleştiren; neydi bu cüretin, cesaretin, içten gülüşlerin kaynağı… “Onlar bizim isyan…